Ιστορία της Ομάδας
2000-2013
Το 2001 ο Γιώργος Μπελέγρης ιδιοκτήτης του σκάφους Ωρίων GRE74 (dufour 3800) αποφασίζει να λάβει μέρος στην πρωτοεμφανιζόμενη διοργάνωση Aegean Regatta 2001 με πλήρωμα τα τρία παιδιά του, Λυδία, Νίκο και Μιχάλη. Με μηδενική εμπειρία σε αγώνες ιστιοπλοΐας όλοι τους απήλαυσαν τον συγκεκριμένο αγώνα, χωρίς να έχουν καταλάβει ότι «το μικρόβιο» της ιστιοπλοΐας τους είχε προσβάλει.Λόγω σπουδών ο Μιχάλης Μπελέγρης έμεινε μόνιμα στην Θεσσαλονίκη από το 2001 έως και το 2006 εκπαιδευόμενος εκεί στην ανοικτή θάλασσα. Η παρουσία του με τον Ωρίωνα στο Aegean Regatta ήταν συνεχής από το 2001 έως και το 2004.
Το 2005 ο Μιχάλης αποφασίζει να φτιάξει μία ομάδα ιστιοπλόων με τους οποίους θα έτρεχε τους αγώνες. Έτσι το 2005 ο Γιώργος Μπουσές και ο Πέτρος Μοσχούρης αποτελούν τα νέα μέλη που μαζί με τον Μιχάλη, τον πατέρα του Γιώργο και την μικρή Λυδία (1993) απαρτίζουν την αγωνιστική ομάδα του Ωρίωνα. Την ομάδα ανέλαβε να προπονήσει και να τρέξει μαζί της ο προπονητής ιστιοπλοΐας και χρόνια αθλητής ανοικτής θαλάσσης (με το σκάφος της Ελληνικής αστυνομίας) Γιάννης Κωστάλας. Με κάποιες προπονήσεις, πολύ ενθουσιασμό, αλλά και σύμμαχο μας τον καιρό ξεκινήσαμε την Aegean Regatta 2005 από την Αστυπάλαια, με προορισμό την Τήλο. Σε αυτή την διοργάνωση ο Ωρίωνας κέρδισε την 1η θέση overall στην κατηγορία ORC σε τέσσερις από τις πέντε ιστιοδρομίες, κερδίζοντας και την Aegean Regatta στην αντίστοιχη κατηγορία. Ο ενθουσιασμός της ομάδας ήταν τόσο μεγάλος που από την επόμενη μέρα είχε αρχίσει ο σχεδιασμός της νέας χρονιάς.
Το 2006 η αποχώρηση από την ομάδα του προπονητή Γιάννη Κωστάλα (για λόγους επαγγελματικούς και οικογενειακούς) σε συνδυασμό και με την αποχώρηση του Πέτρου Μοσχούρη προκάλεσε ένα μούδιασμα και μία ανησυχία στο ότι όλα θα έπρεπε να ξαναρχίσουν από την αρχή. Την θέση τους κάλυψε ένας νέος ιστιοπλόος στον χώρο της ανοικτής θαλάσσης, ο Μιχάλης Τέττερης. Η συμμετοχή της ομάδας στο Aegean Regatta 2006 δεν είχε τα περσινά αποτελέσματα, αλλά έφερε μία πρώτη θέση στην κατηγορία του σκάφους ικανή να δείξει ότι με πολύ προπόνηση και ένα σταθερό πλήρωμα τα αποτελέσματα θα ερχόταν.Επιστρέφοντας στην Χίο ο Γιώργος Μπελέγρης αναγνωρίζει την προσπάθεια αλλά και την εκπαίδευση στην ιστιοπλοΐα του Μιχάλη στην Θεσσαλονίκη και του ανακοινώνει ότι για την επόμενη χρονιά τον θεωρεί υπεύθυνο να στήσει ομάδα και να αναλάβει το τιμόνι του σκάφους.Ο Μιχάλης μαζί με τον Γιώργο και τον Μιχάλη αρχίζουν να φτιάχνουν την νέα τους ομάδα. Η επιστροφή όλων τους στην Χίο τους έδωσε περισσότερες ώρες για προγραμματισμό και προετοιμασία.
Στις αρχές του 2007 άρχισαν να βρίσκουν πλήρωμα για την νέα τους ομάδα και το καλοκαίρι του 2007 έτρεξαν σε αρκετούς αγώνες τόσο στην Χίο όσο και στην γειτονική Λέσβο κερδίζοντας παντού την πρώτη θέση. Η απλή αυτή μέθοδος των τριών με τον Μιχάλη Μπελέγρη στο τιμόνι, τον Γιώργο Μπουσέ trimmer και τον Μιχάλη Τέττερη πλωριό δούλεψε πολύ καλά καθώς τους έδινε την δυνατότητα να ελέγχουν άμεσα και το υπόλοιπο πλήρωμα. Στην Aegean Regatta του 2007 χάνουν την πρώτη θέση, ισοβαθμόντας όμως σε αυτήν, από το σκάφος Red Rose του Αδάμ Τσολάκη. Η νέα αυτή διάκριση σε συνδυασμό με την επιτυχημένη χρονιά τους δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Αφενός αντιλήφθηκαν ότι είχαν δημιουργήσει μία από τις καλύτερες ομάδες του ανατολικού Αιγαίου, αφετέρου ότι θα ήθελαν ένα πιο αγωνιστικό σκάφος για να δοκιμάσουν τις δυνατότητες τους. Λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων των τριών, το 2008 η ομάδα δεν έλαβε μέρος σε κάποιο αγώνα και ανανέωσε το ραντεβού της για το 2009. Το 2009 και οι τρείς τους έτρεξαν μόνο στο Aegean Regatta με τον Ωρίωνα συνεχίζοντας μία σταθερά καλή πορεία.
Το 2010 αποφασίζουν να ενταχθούν στο πλήρωμα του σκάφους KLEOPATRA (Apollo 12) του Δημήτρη Χουλάκη και να τρέξουν στην κατηγορία ORC international. Με το σκάφος KLEOPATRA, συνέχισαν να έχουν συχνή επαφή με την πρώτη θέση στους αγώνες που έτρεξαν και έκανα μία αξιοπρεπή εμφάνιση στο Aegean Regatta 2010 όπου τελευταία στιγμή έχασαν την πρώτη θέση της κατηγορίας τους.
Το 2011 η δεκαμελής ομάδα των Μπουσέ Μπελέγρη και Τέττερη κάνει την εμφάνιση της στην ελληνική ιστιοπλοϊκή κοινότητα συμμετέχοντας σχεδόν σε όλους τους ανταγωνιστικούς αγώνες. Διεθνής ιστιοπλοϊκή εβδομάδα Βορείου Αιγαίου, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλάσσης Aegean Regatta 2011. Τα πρώτα αποτελέσματα δεν ήταν ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά με αποκορύφωμα την Aegean Regatta, όπου η επίδοση και τα αποτελέσματα ήταν πολύ κάτω του μετρίου. Το τέλος Αυγούστου του 2011 βρήκε την ομάδα, ψυχολογικά εξαντλημένη και τους υπεύθυνους της να αναζητούν λύσεις για να διατηρήσουν την συνοχή, την φλόγα και το πάθος όλων των μελών. Με αυτό το κριτήριο και μόνο λήφθηκε η απόφαση για συμμετοχή στον αγώνα της Ύδρας τον Οκτώβριο του 2011. Η απόφαση δύσκολη και σκληρή, εάν αναλογιστεί κανείς τις πολύ δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο. Η ψυχολογία της ομάδας σε άσχημη κατάσταση, οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεπαν εύκολα το πέρασμα από το Αιγαίο και σε πείσμα όλων αυτών 5 μέλη από την ομάδα του Code Zero, ο Γιώργος, ο Μίχάλης, ο Λευτέρης, η Μαρίνα και η Γωγώ πέρασαν το Αιγαίο μεταφέροντας το σκάφος Φάληρο. Η ψυχολογία είχε ήδη αρχίσει να βελτιώνεται και η συμμετοχή στη σύνθεση της ομάδας του Γιώργου Παπαδοπουλου έφερε ενθουσιασμό. Η ομάδα κατέκτησε έπειτα από δύο δύσκολες κούρσες την 2η θέση στη γενική κατάταξη, με αυτό το αποτέλεσμα κλείδωσε την πρώτη θέση στο ranking list της ΕΑΘ και έδωσε νέα πνοή για το 2012.
Το 2012 ξεκινάει με ένα ιδιαίτερα αναβαθμισμένο πρόγραμμα αλλά και με πολλές αλλαγές. Το πλάνο μίας δεκαμελούς ομάδας με συμμετοχή σε τόσους αγώνες φαίνεται ότι δεν μπορεί να υποστηριχθεί και έτσι επτά νέα μέλη από τις αγωνιστικές σχολές, συμπληρώνουν την ομάδα του Code Zero Vodafone. Ο τρόπος προπόνησης αλλάζει, η προετοιμασία στη στεριά οργανώνεται καλύτερα και η χρονιά εμπλουτίζεται με διάφορους αγώνες. Διεθνή ιστιοπλοϊκή εβδομάδα βορείου Αιγαίου, Aegean Regatta 2012 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αλλά και συμμετοχή για πρώτη φορά σε διεθνή event στα τουρκικά παράλια φέρνουν εικόνες παραστάσεις και εμπειρία, ενώ αρχίζουν να κάνουν την ομάδα του Code Zero Vodafone αναγνωρίσιμη σε Ελλάδα και Τουρκία. Η δουλειά όλης της χρονιάς βγήκε στη θάλασσα, τα αποτελέσματα λειτούργησαν θετικά στην ψυχολογία της ομάδας και η χρονιά έκλεισε με θετικό πρόσημο.
Το 2013 οργανώνεται επάνω στο επιτυχημένο πρόγρμαμμα προετοιμασίας του 2012. Επισταμένη συντήρηση του σκάφους στην στεριά, διορθωτικές κινήσεις, ανανέωση εν μέρει της ομάδας, συμμετοχή σε δύσκολους αγώνες με ιδιαίτερο ανταγωνισμό. Τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο καλά όσο το 2012, όμως η ομάδα ποια έχει γίνει γνωστή, έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία μίας πολύ σοβαρής παρουσίας σε όλους τους αγώνες, αλλά παράλληλα και την εμφανή έλειψη παραστάσεων και αγώνων μεγάλου ανταγωνισμού. Παράλληλα για πρώτη χρονιά σε κάποιους αγώνες, άρχισε να φαίνεται ότι το σκάφος δε βοηθούσε τόσο. Οι πρώτες σκέψεις για αλλαγή άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στο τέλος Αυγούστου. Το αγωνιστικό πρόγραμμα συνεχίστηκε κανονικά και ολοκληρώθηκε για δεύτερη συνεχή χρονιά στο χειμερινό κύπελλο τη μαρίνας του Τσεσμέ.
Η αγορά του σκάφους
Την επόμενη ημέρα του Aegean Regatta 2010 άρχισαν οι συζητήσεις για την αγορά ενός δικού τους σκάφους που θα ικανοποιούσε τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους. Το σκάφος που έψαχναν ήταν τύπου mumm 36, το οποίο και βρέθηκε στον Αγ. Κωνσταντίνο.Το πρώτο ταξίδι στον Αγ. Κωνσταντίνο και η γνωριμία με το σκάφος ήταν παράξενη. Το σκάφος έμοιαζε λίγο απεριποίητο αλλά γρήγορο. Το όνομα του Modus Vivendi III. Ο Μιχάλης, ο Γιώργος και ο Μιχάλης συμφώνησαν και γυρίζοντας στην Χίο ανέτρεξαν στην ιστορία του σκάφους. Μία φράση μόνο μπορεί να περιγράψει αυτό που ένιωσαν, «σοκ και δέος». Το συγκεκριμένο mumm 36 ήρθε στην Ελλάδα από τον Κάρολο Κιοσέογλου και το 1996 σε συνεργασία με την ιστιοπλοϊκή ομάδα OPTIMUM YACHT RACING TEAM έλαβε μέρος στο πανευρωπαικό πρωτάθλημα MUMM 36 του 1996 που αποτελείτο από σειρά αγώνων στο Βέλγιο, την Ολλανδία, Ισπανία (Copa del Rey), Γαλλία και Ιταλία (Sardinia Cup). Το σκάφος τότε λεγόταν IVANHOE V. Η ελληνική ομάδα των Κιοσέογλου-Λιβά-Λάζου πήρε για προπονητή και υπεύθυνο τακτικής τον Άγγλο Eddie W. Owen. Μετά από 5 αγώνες σε ισάριθμες χώρες, τερματίσαμε στην 6η θέση Γενικής και 2η θέση στη βαθμολογία Driver-Owner με καλύτερη εμφάνιση στην Ισπανία (3η θέση Γενικής και 1η θέση Driver-Owner). Το 2002 το σκάφος αγοράζεται από τον Κ. Καραγεωργίου και αποκτάει το όνομα Modus Vivedti III και έχοντας κάνει πολύ μεγάλες επιτυχίες το 2005 καταλήγει στον Αγ. Κωνσταντίνο στον Γ. Ματζαβίνο και Ν. Ρίζο.Την 26 Δεκεμβρίου του 2010 ο Μιχάλής Μπελέγρης, ο Γιώργος Μπουσές και ο Μιχάλης Τέττερης φέρνουν το σκάφος από τον Αγ. Κωνσταντίνο στην Χίο. Έχοντας στήσει μία ομάδα δέκα ατόμων αρχίζουν τις πρώτες μέρες του 2011 κάποιες προπονήσεις μέχρι να βγάλουν το σκάφος στην στεριά και να το συντηρήσουν.
Η αλλαγή του σκάφους
Το Νοέμβριο του 2013 μία τηλεφωνική επικοινωνία με τον Σίμο Καμπουρίδη υπεύθυνο της ομάδας Aristofani, αποτέλεσε την αφορμή για την αλλαγή του σκάφους. Έπειτα από τρείς μήνες σχεδιασμού, εμποδίων, ανατροπών και μεγάλης προσπάθειας και των δύο πλευρών βρέθηκε η χρησή τομή. Η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του σκάφους ήταν πλέον γεγονός και εκτός των Μπουσέ Γ. Μπελέγρη Μ. και Τέττερη Μ. στην ιδιοκτησιακή ομάδα προστέθηκαν και οι Γανιάρης Π. Τέττερης Δ. και Γκιάλης Ι. Το σκάφος Aristofani R (ex Book-Er), ένα Grand Soleil 42R ντύνεται στα κόκκινα φέρει το λογότυπο της χορηγού εταιρείας Vodafone Hellas και πέρνει το όνομα της ομάδας Code Zero. Η ιστορία του σκάφους μεγάλη και άκρως επιτυχημένη. Τέσσερεις νίκές σε πέντε Ράλλυ Αιγαίου , συμμετοχές σε παγκόσμια και πανευρωπαικά πρωταθλήματα με εξαιρετικές εμφανίσεις και διακρίσεις, πληρώματα και κυβερνήτες με τρομερή εμπειρία στο χώρο και ιδιοκτήτες με πάθος και αγαπή για την θάλασσα, Δεληγιάννης, Έρτσος και στη συνέχεια Ν. Σινούρης. Το σκάφος μεταφέρθηκε στη Χίο στις αρχές Απριλίου του 2014 με την ομάδα να ετοιμάζεται για την νέα αγωνιστική χρονιά.
